Greenpeace, haaien, uilen en schapen

Hallo allemaal!

Vorige week sloten we af met de vraag: welk dier zou jij absoluut niet tegen willen komen? Naar mijn idee was dit niet echt een moeilijke vraag en ik denk dat iedereen hier ook wel een antwoord op heeft kunnen vinden. Mijn antwoord wist ik al meteen: ik ben bang voor haaien. En dan in het bijzonder de witte haai. Het was zelfs zo erg dat ik vroeger in het grote zwembad bang was voor dit beest. Die reflectie van die zwarte strepen op de bodem en die roosters voor het golfslagbad...brrr. Gelukkig is die angst al snel overgegaan, maar nog steeds durf ik niet ver de zee in te gaan. En op een surfbord zul je me al helemaal niet zien! Vooral bij de zee word ik me er echt van bewust dat we iedere keer als we de zee ingaan of een wandeling door het tropisch regenwoud maken, het territorium betreden van dieren die ons met één beet of klap kunnen doden. Ondanks al onze techniek en kennis zijn wij ook maar gewoon een diersoort. Een diersoort die in sommige gevallen nog steeds ver onderaan in de voedselketen staat...   

Natuur in de Media
Eigenlijk had ik voor vandaag een artikel klaarliggen over de discussie omtrent ritueel slachten. Dit onderwerp is echter al uitgebreid aan bod gekomen in het journaal en alle kranten, waardoor ik jullie vast niets nieuws kan vertellen. Daarom heb ik naar een vervanging gezocht en die vond ik vandaag in het Brabants Dagblad. In het artikel wordt een actie van Greenpeace op de Noordzee besproken. Doel van de actie is dat de Klaverbank, een gebied in de Noordzee tussen Nederland en Groot-Brittannië, een zeereservaat wordt waar niet meer gevist mag worden. In dit gebied is volgens Greenpeace een enorme diversiteit aan fauna aanwezig. Biologen noemen het de Hoge Veluwe van de Noordzee en uit een rapport van 2005 blijkt dat de Klaverbank ecologisch gezien de meest bijzondere plek in het Nederlandse deel van de Noordzee is. Het is het enige gebied waar grind en stenen op de bodem liggen, waardoor er organismen groeien en leven die elders niet voorkomen. Om deze reden vindt Greenpeace dat er in het gebied niet gevist mag worden. De zware kettingen waarmee vissers over de bodem slepen, veroorzaken namelijk grote schade aan het onderwaterleven. De milieuorganisatie stelt dat sinds het aantreden van het kabinet-Rutte de initiatieven voor het beschermen van de Noordzee stilstaan. Dit terwijl het aanwijzen van de Klaverbank als zeereservaat al sinds 2008 op de agenda staat. De actie van vandaag moet staatssecretaris Bleker een zetje in de rug geven om het wetsvoorstel weer aan de orde te brengen en uit te voeren.
Ook al ben ik het niet altijd eens met de manier waarop Greenpeace actievoert, het doel van deze actie is naar mijn mening goed en ik hoop dat ze er iets mee bereiken.  

Natuurmo(nu)ment
Afgelopen week ben ik weer met een groepje vleermuizen gaan inventariseren op Huis ter Heide. Toevallig zou er die avond ook een maansverduistering plaatsvinden. Het was eerst wat bewolkt, maar na een tijdje kwam de maan tevoorschijn en konden we zien dat de schaduw op de maan langzaamaan wegtrok. De werkelijke verduistering hebben we dus niet gezien, maar dit was ook bijzonder om te zien. Wat ons opviel, was dat we tijdens de verduistering geen enkele vleermuis hadden gezien of gehoord. Pas toen de maan weer achter de schaduw vandaan begon te komen, doken de eerste vleermuizen op. Schijnbaar heeft de verduistering invloed gehad op het gedrag van de vliegende zoogdieren. Of het was puur toeval.

Soorten in Beeld
Deze week krijgen de vogels weer wat extra aandacht. De soort die we vandaag gaan bespreken is namelijk de bosuil (Strix aluco). Waarschijnlijk kent iedereen deze roofvogel wel en hebben jullie hem/haar vast wel eens gehoord. Ik zeg "hem/haar" omdat het geluid van een vrouwtjes bosuil verschilt van dat van een mannetje. De roep van een vrouwtje lijkt helemaal niet op een standaard uilengeluid. Bij een uil denken wij snel aan "oehoe", maar het geluid dat het vrouwtje produceert lijkt meer op een gil. Klik hier om het geluid van een vrouwtjes en mannetjes bosuil te horen. De korte, hoge giltoon is het vrouwtje en na 25 seconden hoor je het lagere, langgerekte "oehoe" geluid van het mannetje.  
In Nederland is de vogel een vrij algemene soort en staat dan ook niet op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten. Zoals onderstaand kaartje laat zien, wordt de soort in de provincie Zeeland en in het noorden van het land echter weinig gezien. Dit komt doordat in die gebieden bossen vaak ontbreken. En zoals de naam al zegt, leeft deze uil juist in bossen. 

Loofbossen vormen de belangrijkste habitat, maar bosuilen zoeken ook regelmatig het landelijke gebied op mits er voldoende bosjes met enkele oude bomen aanwezig zijn. Deze bomen worden gebruikt als uitkijkpost om naar prooien (muizen, kikkers, vogels en andere kleine dieren) te speuren en om in te broeden. De broedperiode loopt van februari tot en met juni waarin ze 1 legsel produceren met 3 of 4 eieren.
Uilen zijn echt nachtdieren en zijn dan ook optimaal aangepast aan een leven in het donker. Ze hebben maar een heel klein beetje maanlicht nodig om te kunnen zien en kunnen zich geruisloos verplaatsen. Ze kunnen alleen hun ogen niet verdraaien in hun kassen, maar daar heeft de natuur een oplossing voor gevonden. Uilen kunnen hun hals namelijk bijna helemaal rond draaien zodat ze toch de hele omgeving in de gaten kunnen houden.
De bosuil heeft een donkerbruin verenkleed met lichtere vlekjes erop en zijn daardoor perfect gecamoufleerd wanneer ze in de bomen zitten. Ze worden zo'n 37 tot 43 centimeter lang en hebben opvallend donkere ogen. 

  De bosuil

De bosuil overwintert in Nederland in zijn eigen territorium. Het gebeurt maar zelden dat ze grote tochten maken. Alleen jonge vogels doen dit wanneer ze op zoek zijn naar een nieuw territorium of de plek waar één van zijn ouders dood is gegaan.

NatuurlijkDoeHetZelven
Als je in een bosrijke omgeving woont, is het goed mogelijk om een bosuil of een andere uilensoort naar je tuin te lokken. Het enige dat je hiervoor hoeft te doen is een uilenkast kopen of maken. Hier lees je hoe je zelf zo'n kast maakt en hoe en waar je hem ophangt.

Ecologe in spé
Gisteren ben ik weer naar Natuurmonumenten geweest om te werken en heb ik een vergadering bijgewoond over begrazing door schapen in de Loonse en Drunense Duinen. Schapen worden vooral ingezet in heidegebieden om vergrassing tegen te gaan en er zo voor te zorgen dat het landschap open blijft en de karakteristieke begroeiing behouden blijft. Lekker makkelijk zou je denken: zet een kudde schapen met herder op de heide en klaar. Toch komt er allemaal veel meer bij kijken dan je denkt. Zo wil je de schapen in sommige gebieden juist niet hebben omdat ze daar bijzondere plantjes opeten en moet je dus gaan werken met rasters. Die rasters kunnen echter niet overal zomaar geplaatst worden omdat je rekening moet houden met voetgangerspaden, ruiterpaden en mountainbike routes. Dan moeten de schapen ook nog telkens verplaatst worden van het ene gebied naar het andere en moet de herder ook eens een dagje vrij of met vakantie. Tja, waar laat je de schapen dan? Je kunt ze niet zomaar door laten grazen, want dan kunnen ze meer kwaad dan goed doen. Dus moet er ook gezocht worden naar plaatsen waar de schapen voldoende voedsel hebben om de vakantie door te komen. 
Het beheren van een natuurgebied is vaak moeilijker dan je denkt omdat je met zoveel verschillende factoren rekening moet houden. 

Natuurlijk Afvragen
Ik zie dat het weer een lang verhaal is geworden, dus even kort de vraag van de week: wat vind jij van organisaties als Greenpeace en Milieudefensie? Zijn ze volgens jou nodig en bereiken ze hun doelen op een goede manier of kunnen we ook zonder ze en doet de regering genoeg aan natuurbescherming en behoud? 

Vivian